Rozwój równoprawnych inteligencji

Inteligencja to zdolność do wykonywania różnych operacji umysłowych w celu rozwiązywania problemów i osiągania sukcesu w życiu.
  • Językowej: myślenie słowami, używanie języka do wyrażania i rozumienia skomplikowanego znaczenia, wrażliwość na znaczenie słów i porządek między słowami, dźwiękami i rymami. refleksja nad stosowaniem języka w codziennym życiu, poprzez rozmowy, częste mówienie do dziecka, słuchanie, zabawy w słówka, w rebusy, rymowanki, rozwiązywanie krzyżówek, słuchanie i opowiadanie bajek, czytanie dzieciom książek, tworzenie warunków do twórczości werbalnej.
  • Matematyczno-logicznej: myślenie o związkach przyczyno-skutkowych, aby rozumieć relacje w ramach działań, przedmiotów, pomysłów, obliczanie, lub rozważanie możliwości, przedstawianie całościowych matematycznych, lub logicznych operacji, umiejętność rozumowania, jak również krytyczne i kreatywne rozwiązywanie problemów. poprzez wprowadzenie dzieci w świat matematyki metodą prof. Edyty Gruszczyk Kolczyńskiej „Dziecięca matematyka”, stosowanie gier planszowych, logicznych, układanek geometrycznych, zestawów pomocy do matematyki i logicznego myślenia.
  • Ruchowej: myślenie ruchami, używanie ciała w wyćwiczony i skomplikowany sposób w działaniach ekspresywnych i skierowanych na cel, poczucie czasu, koordynacja całego ciała i używanie dłoni do manipulacji przedmiotami, poprzez prowadzenie zabaw ruchowych, ćwiczeń gimnastycznych, sportowych, zabaw w lepienie, majsterkowanie, budowanie z klocków, konstruowanie itp.
  • Wizualno-przestrzennej: myślenie obrazami, dobry odbiór świata wizualnego, myślenie w trzech wymiarach, transformacja własnej percepcji i odtworzenie aspektów własnego doświadczenia poprzez wyobraźnię, skuteczna praca z przedmiotami, poprzez tworzenie warunków do malowania, rysowania, lepienia, rzeźbienia, wykonywania różnych prac ręcznych, urządzania, komponowania, budowania, prowadzenia ćwiczeń orientacji w przestrzeni, wycieczek do muzeum, galerii sztuki itp.
  • Muzycznej: myślenie dźwiękami, rytmami, melodiami, rymami i wysokością dźwięku, wrażliwość na wysokość dźwięku, rytm, tembr, czy ton, rozpoznawanie, tworzenie i odtwarzanie muzyki poprzez korzystanie z instrumentów lub głosu, poprzez stosowania muzyki podczas różnej działalności dziecka, słuchanie różnego rodzaju muzyki, wykorzystywanie muzyki jako stymulatora rozwoju możliwości twórczych dziecka: werbalnej, muzycznej, ruchowej i plastycznej, prowadzenie zajęć rytmicznych, uczestnictwo dziecka w koncertach i innych formach spotkań z muzyką, kształtowanie aktywnego i emocjonalnego odbioru muzyki u małych słuchaczy.
  • Przyrodniczej: rozumienie świata przyrodniczego, łącznie z roślinami i zwierzętami, rozpoznawanie nazw, klasyfikowanie pojedynczych roślin, gatunków, i ekosystemów, efektywna interakcja z żywymi istotami, dostrzeganie pewnych wzorców życia i sił natury poprzez liczne kontakty z przyrodą, dostrzeganie jej rytmu, nieustannego odradzania i przemijania, rozumienia jedności ze światem i wszechświatem, podejmowanie działań ekologicznych na rzecz zrównoważonego rozwoju, uczestnictwo w wycieczkach turystyczno krajoznawczych, prowadzenie obserwacji, badań, eksperymentów, tworzenie hodowli zwierząt, małych upraw, doznawania przeżyć estetycznych w bezpośrednim kontakcie z naturą.
  • Interpersonalnej: myślenie o innych i próba zrozumienia innych osób, posiadanie empatii i rozpoznawanie różnic pomiędzy ludźmi, docenianie perspektywy innych z wrażliwością na ich motywy, nastroje i intencje, efektywne angażowanie się w interakcje z jedną lub większa grupą osób w warunkach codziennych lub pracy, poprzez przykład własny nauczyciela, podmiotowe traktowanie dziecka, integrację grupy, liczne działania grupowe i zespołowe, uczenie dziecka odczytywania emocji innych ludzi poprzez komunikację pozawerbalną, rozumienie innych, udzielanie pomocy i wsparcia innym, bycia empatycznym.

Diagnoza

Zawsze mamy do czynienia zarówno z możliwościami jak i z ryzykiem ich zmarnowania” – Robert Fischer
  • diagnoza i obserwacja dziecka celem poznania każdego dziecka i jego możliwości,
  • diagnozowania osiągnięć dzieci celem dostosowania działań dydaktyczno-wychowawczych i stymulacyjnych do każdego dziecka w zależności od jego potrzeb,
  • analiza osiągnięć dziecka na różnym etapie edukacyjnym: ocena stanu w którym „jestem”, korygowanie działań w zależności od potrzeb,
  • analiza osiągnięć twórczych dzieci – ocena możliwości dziecka w zakresie działań twórczych, modyfikowanie działań, stopniowanie trudności,
  • pomoc psychologiczno – pedagogiczna: rozbudowanie płaszczyzny działań w zakresie wspomagania dziecka, objęcie dziecka wszechstronną opieką specjalistów, prowadzenie szeroko zakrojonych działań na rzecz pracy z każdym dzieckiem w celu osiągnięcia przez niego gotowości szkolnej.

Indywidualizacja

  • Indywidualne podejście do dziecka, które nie może się nudzić, musi doświadczać i rozwijać się w warunkach zapewniających wielointeligentne poznawanie świata, efektywność procesu edukacyjnego – osiągnięta zostanie przez skuteczność pracy każdego nauczyciela,
  • Diagnoza profilu inteligencji dziecka: rozpoznawanie potencjalnych możliwości tkwiących w każdym dziecku – wszechstronne wspieranie rozwoju tworzenie inspirującego środowiska edukacyjnego tworzenie sytuacji wychowawczych pozwalających na rozwijanie aktywności charakterystycznych dla danego typu inteligencji (indywidualizacja)

Inspirujące środowisko

Właściwa organizacja przestrzeni do rozwoju inteligencji wielorakich u dzieci – stworzenie miejsc zabaw i pracy, pozwalających na odkrywanie własnych możliwości, rozwijanie pasji, talentów i zainteresowań:
  • Krainy Zabaw
  • Kraina ruchu twórczego
  • Kraina wiedzy
  • Kraina wyobraźni

Dialog podmiotów

Dialog wszystkich podmiotów procesu edukacyjnego-dzieci, rodzice, nauczyciele, ważne osoby dla dzieci, środowisko lokalne.

Wprowadzenie zajęć dodatkowych rozwijających równoprawne inteligencje.

Nasz sukces zależy od:
  • przyjaznego nastawienia
  • pozytywnych komunikatów
  • uświadomienia wspólnego celu
  • zasad i konsekwencji
  • autorytetów
  • uświadomienia, że każdy potrafi

Uzasadnienie wprowadzenia teorii Howarda Gardnera w pracy z dzieckiem

  • pomaga dzieciom zrozumieć możliwości swoje i innych
  • dziecko wie jak użyć swych mocnych stron i poprawić słabe
  • pozwala budować dzieciom poczucie własnej wartości, by człowiek mógł sprostać wyzwaniom
  • dzieci uczą się przez doświadczanie niezapomnianych wrażeń, w które zaangażowane są wszystkie zmysły
  • pozwala doskonalić podstawowe umiejętności dzieci, dzięki czemu sięgają coraz to wyższych poziomów.

Zobacz również